Thuis

Twaalf jaar geleden. Ik was zesendertig, had verkeerd gegokt in de liefde, geen eigen dak boven mijn hoofd en het onbestemde gevoel dat ik weer was gezakt voor het examen van volwassenheid. Iedereen om mij heen had het huisje-boompje-beestje/kindje-bestaan ondertussen dik voor elkaar en ik…? Zoals een vriendin toen, hopelijk goed bedoeld maar toch, zei: ‘jij hebt altijd gedoe met mannen.’ En bedankt hè.

Ze had wel een punt. Op de een of andere manier lukte het me om bijzondere exemplaren aan de haak te slaan. Laten we zeggen dat ik diepzinnigheid nogal eens verwarde met problematisch.

Maar één ding had ik ineens voor elkaar. Ik had mijn eigen huis gekocht. Het was niet groot, slechts 43 vierkante meter, een schier postzegeltje in de stad. De dag dat ik de sleutels kreeg, overleed mijn oma. Net voordat ze afgleed naar de eeuwigheid had ze tegen mijn moeder gezegd dat ze blij was dat ik nu een haven had. Dus gooide ik er mijn anker uit.

En tussen deze muren vond ik tevredenheid, rust, zelfvertrouwen en ambities waarvan ik niet wist dat ik ze had. Mijn huis was dan wel klein, mijn wereld werd steeds groter. De jaren ervoor voelden niet meer als faliekant falen, maar als wijze lessen. Ik ontdekte logica in de verzuchting: ‘waanzin is opnieuw hetzelfde blijven doen en toch verschillende uitkomsten verwachten.’

Mijn haven heeft me gekoesterd, onderwezen en liefgehad zoals alleen een echt thuis dat kan doen. Uiteindelijk leerde ik dat volwassenheid niet af te meten valt aan de oppervlakte van je huis, een nieuwe auto, het beestje/kindje of een grote tuin. Het is simpelweg het vermogen om van jezelf te houden.

Nu lonkt er een andere horizon.

Terwijl ik samen met de liefste man van de wereld (geen gedoe meer, joe!) dozen inpak, dingen regel, nieuwe meubels koop, parketvloer ontdek onder een smoezelige vloerbedekking, eigenlijk hele huiselijke dingen doe die gek genoeg toch avontuurlijk voelen, hoor ik de stem van mijn oma.

‘Ik maak me geen zorgen meer over jou. Je bent eindelijk thuis bij jezelf.’

Het anker kan los.