Hoe lang kan een mens zonder waardering? Hoe lang blijf je gemotiveerd zonder een compliment, een klopje op je schouder of gewoon een ouderwets: ‘Hé, goed gedaan.’ Niet lang, denk ik.

Zoals een boom – filosofisch gezien – geen geluid maakt als het omvalt zonder dat iemand het hoort, verliezen mensen hun motivatie als er niemand is die ze een compliment geeft.

Uiteindelijk willen we allemaal gezien en gehoord worden. Dat begint al in de kleuterklas als je van de juf een stickertje in je schrift krijgt en dat eindigt… wel, eigenlijk nooit. Zelfs op een begrafenis delen we complimenten uit.

Waardering is misschien wel het meeste onderschatte levenselixer van de wereld. Het is immers een kracht die je haast niet uit jezelf kunt halen. Als nooit iemand tegen je zegt dat je het goed doet, slaat de twijfel onherroepelijk toe.

Remember compliments you receive. Forget the insults. If you succeed in doing this, tell me how. – Wear sunscreen

Er zijn genoeg onderzoeken waaruit blijkt dat geld, promotie en macht met alle liefde worden ingeruild voor het oh zo simpele (en minder dure) complimentje. Sterker nog, organisaties waar mensen worden gewaardeerd en gehoord, merken dat mensen langer blijven, met plezier hun werk doen en beter samenwerken. Wat zich natuurlijk dubbel en dwars terugbetaalt.

Het probleem is alleen dat je niet kunt vragen om waardering. Ook dat leren we al vroeg in ons leven: wie vraagt, wordt overgeslagen.

Zie daar de paradox van waardering. Als je niet gehoord wordt, vraag je je af of je het wel goed doet, wat onzeker overkomt, waardoor sowieso niemand naar je luistert.

Een stap erger is het als je bewust geen waardering krijgt. Voordat je het weet, voel je je als Milton Addams (maar zet alsjeblieft het gebouw niet in de fik). Gelukkig is er een goed antigif tegen gebrek aan waardering. Een spiegel en Barry White.

Dus als u mij nu even excuseert. Ik ben aan het dansen.