Een tijdje geleden las ik een artikel van een psycholoog die zei dat er twee levensvragen zijn. De ene spreekt redelijk voor zich: waarom zijn wij op deez’ aard? Ook wel ‘Wat doe ik hier? En: ‘Wat is het nut hiervan?’ genoemd. De tweede levensvraag is: ‘Wie zijn mijn ouders?’
Als je die vraag niet kunt beantwoorden, of maar voor een deel, dan is je basis wankel, volgens de psycholoog. Mijn moeder hoorde op 28-jarige leeftijd dat haar vader haar vader niet was. Een schok. Zeg maar gerust, haar basis was compleet uit het lood geslagen.
Nooit kreeg ze antwoord op de vragen die ze daarna stelde. De onzekerheid maakte het gevoel wat ze als kind al had, nog groter: is dit mijn familie? Hoor ik hier wel thuis?
Nu voelt elk kind zich wel eens geadopteerd, maar in mijn moeders geval was het verschil tussen haar en haar zussen zó groot dat het contact alsmaar moeilijker werd.
‘Het is toch je zus’, zei mijn oma wel eens boos tegen mijn moeder. Ze zei het alsof ze zichzelf daarvan moest overtuigen.
Mijn oma en opa leven niet meer. Misschien dat mijn moeder daardoor nog liever antwoord op haar vraag kreeg. ‘Wie is mijn vader? Wie ben ik?’
Begin dit jaar zocht ze contact met het tv-programma DNA Onbekend. Ze werd uitgenodigd. Geïnterviewd. Geprikt. En na maanden wachten, kwam Caroline Tensen eindelijk met het antwoord.
Mijn moeder heeft een andere vader.
Haar vader, mijn opa, is waarschijnlijk een Canadees of een Engelsman. Mijn moeder is een bevrijdingskindje. Verwekt tijdens de gigantische feestvreugde in 1945. Mijn oma was toen 21 jaar. Ze had vijf jaar oorlog en afschuwelijke dingen meegemaakt.
We begrijpen het.
Mijn moeder is nu bevrijd van haar familie, van banden die soms zo knellend zaten en niet als ‘eigen’ voelden.
Ik ben trots op haar. Er is moed voor nodig om tegen je zussen te zeggen: ‘ik voel mij niet op mijn gemak bij jou.’ Er is moed voor nodig om je zussen te horen zeggen: ‘jij bent anders.’
Ze hebben gelijk: ze ís ook anders. En daar ben ik heel blij om.
http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1291749
(Het verhaal van mijn moeder begint op 21:10)
Wie meer weet over de militairen die gelegerd waren aan de Polderweg in Amsterdam-Oost tijdens de bevrijding: alle informatie is welkom! (Mail: mariska@goedeteksten.nl)
Het was een prachtig portret van je moeder en van haar halfzussen. De neuzen vertelden eigenlijk meteen al de waarheid. Die van je moeder ‘krult’… van levensvreugde dus. En dat kan ook niet anders als je in zo’n feeststemming bent verwekt. Ik ga mijn 84-jarige tante vragen of ze nog iets weet van de polderweg.
Dankjewel Lin! Wat een heerlijke reactie 🙂 x
Mooie aflevering inderdaad, en wat is je moeder een wijze mooie vrouw. Ik wilde hetzelfde zeggen als Linda over de neuzen haha, het was meteen al duidelijk! Ben heel benieuwd of ze haar vader nog gaat vinden, ik gun het haar zo!