Ik blader in mijn agenda en zie leuke plannen. Over een paar dagen start ik bij een nieuwe opdrachtgever, met een vriendin werk ik een idee uit voor een website die volgens ons een mega succes gaat worden, met een andere vriendin ga ik voor stijlmagazine.nl naar Maastricht en de teerbeminde had het over een paar dagen Parijs. Tevreden leun ik naar achteren.

‘Er zit een knobbeltje in mijn borst’.

De bruuske mededeling van mijn moeder zorgt ervoor dat Lennon’s ‘Life is what happens to you while you’re busy making other plans’ in verwijtende kapitalen door mijn hoofd schiet. Zie je wel, denk ik onredelijk. Het ging ook allemaal te soepel.

Twee dagen later zitten we bij de mammacare poli in het UMC. De uitslag van de echo, mammografie en de biopsie zetten een dikke streep door ons hoopvolle ‘het is vast niks’. Mijn moeder heeft borstkanker.

Ik maak mijn agenda leeg.

Het afsprakenkaartje met het ziekenhuis staat vol. De operatie is gepland en ergens zou ik het logisch vinden als de chirurg nu zou bellen: ‘Sorry, we hebben het allemaal verkeerd gezien, u heeft helemaal geen kanker!’ Dat zou het motto van John Lennon namelijk pas echt bevestigen.

De operatie gaat goed. Na een paar dagen lopen we alweer samen door het bos met de honden. ‘Ik snap er nog steeds niks van’, zegt ze. Ik ook niet. Volgens mijn agenda zouden we vandaag naar de IJhallen gaan.

Over een week vertelt de chirurg of alle kankercellen netjes weggesneden zijn en of er geen uitzaaiingen zijn. Tot die tijd maak ik maar geen plannen.

Ik pluk de dag wel.