Er was eens een meisje dat van slapen hield. Als een hamster waakte zij over haar dommeltijd. Wakker liggen door luidruchtige buren, pruttelende taxi’s of lallende cafébezoekers, was aanleiding tot huilen naar de maan en gedetailleerde moordtheorieën.

Met zo’n nocturne fascinatie zou het bijzonder handig zijn als ik het goed zou kunnen. Slapen dus. Helaas ben ik de jengelende prinses op de erwt in dit verhaal.

Dus toen de lovah vertelde dat hij het wel eens een strak plan vond om te blijven slapen, moest ik even m’n wenkbrauwen fronsen. Het voordeel van singleschap is namelijk niet alleen dat je de complete heerschappij over je afstandsbediening hebt. Je wordt ’s morgens ook nog eens wakker als de vrouw van Vertruvius. En daar raak je snel aan gewend.

Maar eigenlijk vond ik het ook wel eens hartstikke knus en gezellig en leuk en bovendien is de belofte op stomende ochtendseks toch eigenlijk ontzettend heul erg lekker. Lovah bleef dus slapen. We startten lepeltje-lepeltje.

Hij snurkte.

Greenpeace zou hem achtervolgen met een complete actievloot als zijn gesnurk daadwerkelijk bomen zou omzagen. Alsof er een gremlin naast me lag waarover water was gegooid.

Hij trok de deken naar zich toe.

Ik kroop als een rupsje door mijn bed op zoek naar iets om over me heen te trekken. Dat stukje moest ik vashouden als een terriër de broek van de postbode, anders was ik het binnen vijf minuten weer kwijt.

Kreunend dook ik met mijn hoofd onder m’n kussen en dacht ik verbeten aan happy things, in de hoop dat ik weg zou kunnen vliegen naar dromenland. Vertwijfeld vroeg ik me af hoe ik in godsnaam ooit weer samen zou kunnen slápen met iemand. Ik wist dat ik het kon, want bij elkaar opgeteld is het me bijna 10 jaar van mijn leven gelukt. Kun je het lepeltje-lepeltje verleerd zijn?

De vogels begonnen te fluiten. Met één oog open keek ik naar lovah die zijn knuisten tevreden op z’n borstkas had liggen en zo te zien heerlijk lag te pitten.

Ik versloeg een draak. Nog best lastig, want dat beest vloog als ’n dolle heen en weer en ik had geen ander wapen bij me dan een kapotte roze paraplu. Bovendien struikelde ik telkens over naakte kabouters die ‘ho-ho-ho-ho een draak verslaan doe je zo’ zongen.

Ik schrok wakker.

Lovah keek me grijnzend aan. ‘Je snurkt’, zei hij vriendelijk. ‘Bovendien trek je alle dekens naar je toe.’ Ik wreef verbaasd de slaap uit mijn ogen. ‘En ik heb echt geen oog dicht gedaan volgens mij.’ Boos wilde ik protesteren. Hij gaf me een lange zoen. ‘Maar wat is het heerlijk om naast jou wakker te worden. Heb jij een beetje geslapen?’

De prinses plukte de erwt onder haar kont vandaan en knikte. ‘Een beetje.’.