De vloek van Alexis

Hallo allemaal. Ik ben Mariska en ik ben bijgelovig.’ Jullie in koor: ‘Welkom Mariska!’ Zo, dat is eruit. Best lastig voor iemand die zichzelf eigenlijk ziet als een nuchter persoon. Soort van. Zeg maar.

Goed, ik geef toe. Mijn bijgelovigheid uit zich meestal in onbeduidende dingen. Handdoeken die ik op dezelfde manier opvouw. De foto van mijn vader mag niet worden verplaatst. Een ring die ik nooit af doe. Een geluks-bh. Neurotisch, maar onschuldig.

Soms is mijn bijgelovigheid wat roekelozer. Ex twee kocht ooit in een impulsieve bui een dure ketting voor mij op Ponte Vecchio in Florence. Ik stond er hulpeloos naar te staren, want dat ding glom en ik ben een vrouw. Bovendien deden m’n voeten zeer van het wandelen.

Ex twee zag het echter als een uitstekende gelegenheid om te laten zien dat hij alles behalve krenterig was. Iets waarvan ik ‘m de avond ervoor had beschuldigd toen hij in ’t restaurant het bonnetje bestudeerde. En tot op de cent nauwkeurig het bedrag opdeelde. ‘Dat is dan 23,85 voor jou, want jij hebt geen wijn gedronken.’

Je zou er spontaan van gaan drinken.

Voordat ik ’t wist, was ik omcirkeld door een kirrende verkoper met brillantinehaar en Ex twee die met vlekken in z’n nek het prijskaartje probeerde te ontcijferen. Eerlijk is eerlijk, uit pure Alexis valsigheid heb ik gezegd dat ik het een práchtige ketting vond. Práchtig.

En zo liep ik door Florence met een molensteen om m’n nek. Dat ding voelde niet goed. Als ik naar mijn gemoed keek, glinsterde het Venetiaanse glas me boosaardig toe.

Het museum waar we graag heen wilden, bleek dicht te zijn door een plotselinge overstroming. Het begon ineens te regenen. De trein reed voor onze neus weg. We kregen ruzie.

De rest van de vakantie bleef het regenen.

Op het vliegveld belde mijn moeder: ‘Ik moet longfoto’s laten maken, de huisarts vertrouwt het niet helemaal. Het is waarschijnlijk niks hoor, gewoon voor de zekerheid.’ De moed zakte mij in de schoenen.

Puur op wilskracht ging ik het vliegtuig in.

Toen ik uit het raampje keek, zag ik de piloot peinzend naar de onderkant van de Boeing kijken. Ik blies ondertussen paniekerig in een zakje. ‘Dames en heren: er een mankement geconstateerd. We moeten u vragen het vliegtuig te verlaten.’ Ik trok een sprintje over het gangpad waar Usain Bolt van zou tollen.

Uiteindelijk landde het toestel met flinke vertraging veilig in Amsterdam. Alleen omdat ik tijdens de twee uur durende vlucht mijn wijsvinger en duim tegen elkaar aan gedrukt hield. Natuurlijk.

Eenmaal thuis stopte ik de ketting in een doosje, dat ik ver weg achterin mijn kledingkast legde. Maar na luid en langdurig geweeklaag van Ex twee, die niets begreep van mijn weigering zijn Groot Geschenk te dragen, besloot ik ‘m om te doen bij een etentje. Onderweg knapte de ketting van mijn fiets. Ik kreeg een glas wijn over me heen. Het begon wéér te regenen.

Er was maar één mogelijkheid. Die ketting moest weg. Die ketting was evil. Dus op een vanzelfsprekend druilerige avond, gooide ik het vervloekte ding uit het raam. Af en toe informeerde Ex twee, poeslief tot pissig of ik de ketting om wilde doen. ‘Oh sorry, hij staat hier echt niet bij, schat’. En dan voelde ik me Alexis.

Maar spijt had ik er niet van.

7 reacties op “De vloek van Alexis

  1. Met een glimlach heb ik wederom weer genoten. Ik zag het alweer voor me. Zo beeldend geschreven en dat leest zo verdomd lekker. Ik raak op deze manier weer verslaafd aan jouw blog. You go girl.
    Moepi.

  2. Wat een heerlijke blog weer Maris.Keep op the good work 🙂

  3. Wat leest dat weer heerlijk. En heeft hij ooit nog geld teruggevraagd voor de ketting op basis van levensduur en de tijd dat jullie samen waren? Dat klinkt wel als iets dat een bonnetjesuitsplitser zou doen.

  4. Met kop koffie gelezen en vreselijk gelachen. Wat schrijf je toch heerlijk!

  5. Alexis leek me een juist breekpunt in jullie coalitie (zoiets als de hypotheekrente tussen CDA en PvdA!)

  6. Volgende keer dat ik je zie, wil ik graag dat Alexis-kapsel op je hoofd zien! Haha, weer genoten van dit verhaal. Ex #2 was geen Dex Dexter, zelfs geen Blake, en gelukkig kwam ook aan Dynasty een eind.

Reacties zijn gesloten.