Aangezien een hotelkamer voor ’n paar dagen je huis is, vind ik altijd spannend om voor ’t eerst de deur open te doen. Is de kamer groot, klein, smoezelig of netjes? En wat is het uitzicht? Nu was ik al eerder in hotel Terminus Nord geweest, dus ik had voorkennis. Met dat uitzicht zit ’t wel snor.

Het is alleen wat raar als je een hotelkamer in komt waar het bewijsmateriaal van de vorige bewoner nog ligt. Een onopgemaakt bed, een zakje met opgekloven appels, halve broodjes en overal vieze handdoeken. ‘Hè bah’, verzuchten we.

Gelukkig is de service in het hotel perfect. Er komt direct iemand van ‘housekeeping’ om onze kamer te kuisen. Daarom besluiten we maar op pad te gaan.

De wijk rondom Gare du Nord leek me niet heel spannend. Een typische stationsbuurt, druk en rommelig. Reisgenoot houdt gelukkig ook van wandelen en we zitten al snel op Rue La Fayette, een chique straat met bijpassende winkels en natuurlijk de beroemde Galeries Lafayette.

Die zijn nog open, zodat we ons kunnen vergapen aan de diamanten van De Beers. Kettingen van 10.000 euro, een iPod vol glimmers van 15.000 euro en een oogstrelend collier van maar liefst 115.000 euro… Ik hang als een ekster boven de vitrines en snap ineens waarom Marilyn zong over de beste vriendjes van een meisje.

We eten op een ruim terras, tussen de indrukwekkend geklede Parijse zakenlui, een pizza. Iedereen lijkt hier strak in het pak te zijn. Vooral de slick broeken en zwarte hoornen brillen zijn populair bij de heren. ‘Komt vast door de serie Mad Men’, weet mijn reisgezelschap te vertellen. ‘Speedo’s komen ook weer in.’

Terug wandelend, lopen we door Rue Cadet. Een autovrije straat met knusse terrassen, eetwinkels en fruitstalletjes. Ik noteer de straat in mijn notitieboekje en zet erbij: ‘nog eens bekijken als de winkels open zijn.’

Bijna bij het hotel, zien we een mooie kerk. ‘Dat is volgens mij de oudste kerk van Parijs!’, roep ik wijs. ‘Wel 1000 jaar oud!’ Maar het blijkt de Eglise Saint Vincent de Paul, gebouwd in 1824 op het land van de heilige Lazerus. ‘Ik vond ook dat het er heel oud uitzag’, troost Reisgenoot. ‘En je zit er maar 800 jaar naast, kan iedereen gebeuren.’

Nog maar een paar uur uit de trein en al zoveel gezien. Een vieze hotelkamer heeft zo z’n voordelen. Zeker als we voor het ‘ongemak’ een dag gratis wifi krijgen. Kon ik tenminste op mijn gemak googlen welke kerk dan wel de oudste is: St. Germain des Prés!

Aan de Grande Boulevards, zoals La Fayette, Hausman en Des Italiens vind je prachtige winkels.

De iPhone camera kon het maar nauwelijks aan, al die glimmers…

Rue Cadet is klein en gezellig. We waren wat later, dus helaas waren alle winkels al dicht.

Niet de oudste kerk van Parijs, het is zelfs geen plekje waard in mijn Capitool reisgids, maar toch vond ik ‘m mooi: Eglise Saint Vincent de Paul.