Ik denk dat kinderen een ideaal middel zijn tegen Weltschmerz. Zodra je last krijgt van huilen naar de maan, overstemmen zij jouw gebrul met gemak. Net als je jezelf even heel zielig vindt, stoot je kind zijn hoofd. Zit je te piekeren over een onverwachte hoge rekening, een sneer van een goede vriend, of – in het geval van de profipiekeraars onder ons – de toekomst van de wereld an sich: heeft je kind honger.
Best handig.
Zonder de afleiding van zo’n miniatuur, moet je voorbijkomende dippen en dipjes negeren, accepteren of afhandelen. Hoe deed je dat vroeger ook alweer, voordat je kinderen had? Je werd waarschijnlijk dronken.
Als je niet van alcohol houdt én geen kinderen hebt, ben je dus redelijk fucked. Je zou dan kunnen gaan reizen. Alle continenten met een A afstrepen. Je hebt toch alle vrijheid. En zij die reist, heeft wat te vertellen. Bovendien ontdek je over het algemeen dat het gras toch niet veel groener is aan de andere kant van de wereld.
Als je niet van alcohol houdt, geen kinderen hebt maar wel vliegangst, ben je echt fucked. Dat vraagt om een aanpak waar enige creativiteit bij komt kijken. Zonder tegen je planten te gaan praten. Of nog erger, een youtube-kanaal te starten.
Gelukkig is er chocola.
Als je niet van alcohol houdt, geen kinderen hebt maar wel vliegangst en niet kan stoppen met chocola eten, ben je seriously fucked. Je wordt te dik, zodat de kans op sjans steeds kleiner wordt en je helemaal geen afleiding meer hebt tegen ennui.
Voordat je het weet, zit je in een hoekje van de bank naar Netflix te kijken, met je reep chocola, en denk je dat Chuckie de wereld binnenkort om zeep helpt. Wat aan de ene kant een hoop gepieker voorkomt, maar aan de andere kant wel erg rigoureus is. En eerlijk is eerlijk, daarvoor is het leven te leuk. Zo erg is het ook allemaal weer niet.
Gelukkig is er lente.
Je moet wel een hele donkere ziel hebben om niet van de lente te houden. Knoppen die verlegen opengaan, een zweem van frisgroen over de bomen, bloesem als suikerspinnen, zonlicht op je gezicht en vrijende vogels. De lente geeft je een aai over je bol en zegt: ‘geen zorgen, alles komt goed. Het duurt misschien even, maar kijk, ik doe het nog.’
Ik heb de lente.