Goede voornemens start je op 1 januari, dat weet iedereen. Beginnen in juni is dan ook vragen om problemen. Maar met de toewijding en enthousiasme van een NLP-coach on speed, besluit ik voortaan E-nummers te verbannen uit mijn eten.

Waarom? Omdat ik het zat ben mijn lijf vol te proppen met genetisch gemanipuleerde chemische en synthetische rotzooi waarvan ik de uitwerking niet weet. Als je je een beetje verdiept in de materie, schrik je je wezenloos. Althans, dat deed ik. Je kunt natuurlijk ook gewoon je schouders ophalen en denken ‘het zal allemaal wel’.

Neem E621. Dat is de nom de plume van mononatriumglutomaat, ook wel MSG of ve-tsin genoemd. E621 zit in praktisch álles met smaak. Gooi je dit door bedorven bruine bonen heen, dan had Bartje luidkeels de liturgie uitgesproken voor een tweede portie.

Ik begrijp wel dat de voedingsmiddelenindustrie zo graag gebruik maakt van deze toevoeging. Want eten is marketing. En smakelijke marketing draait om verleiding. En geld, natuurlijk.

Er zijn veel onderzoeken gedaan naar de gevaren van E621 en ze spreken elkaar allemaal tegen. De tegenstanders zijn net zo overtuigend als de voorstanders en over het algemeen wordt elke verdenking afgedaan met: ‘er zijn geen wetenschappelijke bewijzen voor gevonden.’

Hoe moet je als bewuste eter dan nog een goed onderbouwd standpunt innemen?

Ik wil mijn zeepkistje niet gebruiken om te prediken over hoe slecht E621 wel niet is. Ik wil het alleen niet meer in míjn lijf hebben.

Dus.

Ik maak soep.

Met mijn vinger ga ik langs de ingrediënten die in het gezonde kookboek staan.

• Uien: check.
• Knoflook: check.
• Courgette: check.
• Waterkers: check.
• Olijfolie: check.
• Kip- of groentenbouillon: ch… Damn.

Zout, smaakversterkers (E621, E627), maltodextrine, maïszetmeel, plantaardig vet, aroma’s (o.a. selderij), gistextract, gedroogde groenten, kleurstof (E150d), specerijen.

Peinzend staar ik in naar de inhoud van mijn keukenkastje. Waarmee kan ik die vermaledijde E621 vervangen? Zonder dat ik een slap soepje krijg natuurlijk, want daar heb ik geen zin in.

Ik heb biologische sambal badjak in huis. Ik heb zeezout. Saffraan. Peper. Ah, en ergens achterin het kastje verstopt nog een restje biologische kruidenmix.

Resultaat: mijn eerste soep zonder E. Aan de smaak moet ik nog knutselen, want eerlijk is eerlijk: de sop was een beetje flauw. Of misschien zijn mijn smaakpapillen gewoon  teleurgesteld na het jarenlange gebruik van E621. Je kon ze bij wijze van spreken horen verzuchten: aaaah… is dát alles?

Maar mijn voornemen staat. Want bij elk onderzoek over E621 komt naar voren dat het overgewicht veroorzaakt. Door het simpele feit dat het zó lekker smaakt, dat je er van blijft eten.

Eten is marketing.

Volgende keer: hoe blijft het leven zoet zonder E951 (Aspartaam).

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=BAOJVkJJXtQ&t=6m58s[/youtube]