roep ik door de telefoon. Ik heb de garage aan de lijn, want er branden ineens twee gele lampjes op mijn dashboard. En ik hou niet van brandende lampjes op mijn dashboard. Want je weet dat het twee dingen kan betekenen: het gaat je geld kosten of tijd.
Ik heb bovendien het vermoeden dat de symbolen op die lampjes zijn bedacht door een sadistische cryptoloog met een drankprobleem die rechtstreeks uit een Marvel comic is gestapt. Je kunt er namelijk als gewone sterveling geen chocola van maken. Voor de lol heeft ‘ie er een paar bijgezet waar je wat mee kunt, zoals een benzinepompje en een genie-in-the-bottle, maar de rest van die symbolen zijn onbegrijpelijk of nog erger: voor meerdere interpretaties vatbaar.
Zo belde ik ooit de ANWB omdat een rood lampje waarop een mysterieus vierkantje met een gevouwen oortje te zien was maar bleef branden tijdens mijn rit. ‘Uw achterklep zit gewoon niet goed dicht, mevrouw’, zei de toegesnelde monteur in kwestie droogjes. Die had weer en mooi verhaal voor in de kantine.
‘Maar hoe moet dat dingetje in godsnaam een achterklep voorstellen?’, vroeg ik nog verbijsterd, waarna hij duivels lachend in zijn gele auto stapte. Echt hoor, Donald Trump zou om minder een paranoïde worden.
Wijs geworden besluit ik daarom eerst in het boekje te kijken dat verstopt zit in het dashboardkastje. Maar daar staat BEDIENUNGSANLEITUNG op en het bevat geen overzicht van wat de lampjes betekenen. Wat logisch is, want natuurlijk is dat boekje geschreven door dezelfde griezel die nu glimlachend een witte kat aait in een donker kasteel.
‘Wat voor lampjes waren het?’
‘Weet ík veel’, zucht ik geïrriteerd. ‘Iets met een uitroepteken. En op die andere stond een dingetje, een rondje? Nee, een halve cirkel of zo met een autootje erin. Kan dat? En toen ik opnieuw startte, waren ze uit.’
Het is even stil aan de andere kant van de lijn.
‘En de lampjes waren geel?’
‘Ja, dus ik wil even langskomen want ik rij heel veel kilometers en mijn auto moet het gewoon doen. Ik kan niet zonder, snap je? En ik heb liever geen brandende lampjes. In welke kleur dan ook.’ Mijn stem klinkt ondertussen vijf octaven hoger.
Hij gaat er nu echt even voor zitten. ‘Een geel lampje is meestal niet alarmerend hoor. Een rood lampje wel, dan moet je meteen stoppen.’
Ik bonk in gedachten met mijn hoofd tegen de muur.
‘Jaaaaha… dat geloof ik best. Maar ik wil tóch heel graag dat jullie er even naar kijken.’
‘En wat wil je dan precies dat we gaan doen?’
Moeder Maria. Heb ik nu werkelijk de enige monteur in de hele wereld aan de telefoon die bij een paniekerige vrouw niet denkt: hééj, kassa!?
‘Nou gewoon. Olie checken, remvloeistof, bandenspanning, even onder die kap kijken of alles wel in orde is. Zodat er geen lampjes meer gaan branden.’
‘Dus je wilt een kleine beurt?’
‘Ja, ik wil een kleine beurt’, verzucht ik opgelucht. ‘Zo snel mogelijk.’
‘Kom maandag maar even langs dan.’
Nu maar hopen dat er tot die tijd geen lampjes meer gaan branden.