Kledingkalmte

Als mijn kledingkast gelijk staat voor mijn gemoedstoestand, dan moet ik me ernstig zorgen maken. Het is een chaotisch labyrint waarin ik nóóit iets kan vinden. Zolang ik de deuren maar niet open doe, is er niet zoveel aan de hand. De laatste tijd loopt de kast echter over. Lawinegevaar.

Gevolg: shirts, jurken en bh’s verspreiden zich gezellig over de rest van het huis. Stapeltje hier, stapeltje daar. Ik neem me elke dag voor om ’t op te ruimen, maar ja… het is te warm, ik heb visite, er komt een goede film op tv, ik ben moe en ik wil diepzinnig uit het raam staren. Smoezen verzinnen, ik was er op school al zo goed in.

‘Ik heb gewoon niets om aan te trekken’, pruil ik tegen een vriendin. ‘Onmogelijk’, zegt die. ‘Ik ken niemand met zo veel kleren als jij.’ Dat die allemaal in The Bermuda Triangle verdwijnen, laat ik maar achterwege.

Vandaag ga ik opruimen. Hoe dan ook.

Om 12 uur lag ik nog op bed, bozig naar de kledingkast te staren. Die staarde onverbiddelijk terug. Verdorie, dat ga ik niet winnen.

Ik heb hulp nodig.

Die gedachte is mijn hoofd nog niet uitgefladderd, of de telefoon gaat. ‘Vind je het goed als ik even naar jou toe kom, want ik trek het niet meer.’ Het is mijn moeder die sinds vier dagen gestopt is met roken. ‘En die kledingkast van jou moet toch opgeruimd, dus dan hebben we wat te doen’, zegt ze kordaat. Ik spreek haar niet tegen. Dat zou gezien haar afkickagressie sowieso geen goed idee zijn.

Binnen twee uur hebben we de hele kledingkast aan kant. Tevreden kijk ik naar de keurige stapeltjes. Morgenochtend hoef ik niet paniekerig te graaien naar dat ene t-shirtje, of gefrustreerd te zoeken naar mijn favoriete zomerbroek die zich ergens in deel 1 van de Chronicles of Narnia bevindt.

Er heerst weer kledingkalmte in mijn huis. En dus ook in mijn hoofd. Mocht Einstein nog zeggen: If a cluttered desk is a sign of a cluttered mind, just what does an empty desk mean? Dan zou ik zeggen:

Rust.

‘Zo, je hebt het nu wel heel ver laten komen hè?’, zegt ze. Ik knik bedremmeld en verander ter plekke in een meisje van tien.

3 reacties op “Kledingkalmte

  1. Daar heb ik ook last van, verdwijnende kleding in een kledingkast en in de rest van het huis. Mag ik jouw moeder eens lenen? 🙂

  2. Mijn zoon lost dat heel handig op: geen kleren in de kast, is gedoe want daar moet je ze toch maar weer uit halen. Dus gewoon alles verspreid over de slaapkamervloer. En hij weet dus feilloos alles te vinden. TERWIJL HET TOCH ECHT EEN MAN IS! Misschien kan ik nog wat van hem leren.

Reacties zijn gesloten.