Zes jaar vrijheid, mooie opdrachten, bijzondere klanten, doen waar ik goed in ben, zes jaar eigen baas zijn. Toen ik begon als freelancer had ik nooit gedacht dat ik het zó leuk zou vinden en dat het (ik klop dit af) zó goed zou gaan.

Ja, er zitten haken en ogen aan ondernemer zijn. Open deur: de onzekerheid van werk. Ik klop mijn blijdschap natuurlijk niet voor niks af. Je weet nooit zeker of het werk dat je vandaag hebt, er morgen ook nog is.

Daarnaast draai ik volledig zelfvoorzienend: ik heb geen partner die eventueel wat kan opvangen als ik geen werk heb. So I got my own back. Dat vraagt niet alleen om een sterke rug, maar ook om een vooruitziende blik en het creëren van een vangnet. Zorgen voor een buffer, je administratie bijhouden, een arbeidsongeschiktheidsverzekering, van die dingen. Ik probeer zoveel mogelijk risico’s af te dekken. En dan nog… je kunt niet alles plannen.

Daar staat wat tegenover.

Toen ik in loondienst werkte, werden veel besluiten voor mij genomen. Over de inhoud van mijn werk, mijn plek in de organisatie en de manier waarop én wanneer ik mijn werk moest doen. Dat ging steeds meer knagen. Het voelde niet gelijkwaardig. En als je lang bij een organisatie zit, begint het interne politieke steekspel een steeds grotere rol te spelen. Ik was daar niet zo goed in. Tijdens functioneringsgesprekken ging het tot mijn frustratie steeds vaker over mijn karakter en niet over mijn werk.

Het freelancen gooit je in het diepe en shit, soms voelt het alsof je verzuipt: maar je leert zoveel over jezelf. Ik zag mezelf altijd als een weinig gedisciplineerd, ongeorganiseerd en ietwat verlegen mens. Hartstikke aardig hoor en creatief, daar niet van. Maar je wint er de oorlog niet mee.

Na zes jaar eigen baas zijn weet ik dit: ik ben een verdomd goede copywriter en communicatieadviseur die door het vuur gaat voor haar opdrachtgevers. Ik ben professioneel, deskundig en betrouwbaar. ‘Durf je dat over jezelf te zeggen?’, vroeg een oud-collega enige tijd geleden met een licht geschokte blik. Maar het is geen kwestie van durven, of van ongefundeerde bluf: dan zou ik genadeloos door de mand vallen en mijn facturen onbetaald blijven. Als ondernemer heb je niks aan valse bescheidenheid. En ook niet aan gebakken lucht.

Eigenlijk was ik nog het meest bang voor het beeld van de eenzame zzp’er. In mijn uppie aan de keukentafel of weggedoken achter mijn laptop bij de Coffee Company, zonder de mogelijkheid om te sparren met collega’s of eens van gedachten te wisselen over mijn werk. Maar door mijn eigen typische manier van netwerken, heb ik een grote kring van briljante professionals om me heen verzameld waar ik altijd van op aan kan. Even een bakkie doen is goud waard. En heel gezellig.

‘Ja hallo, jij kunt je werk doen waar en wanneer je wilt’, mopperde diezelfde oud-collega, terwijl ze op de klok keek omdat haar lunchuurtje bijna was verstreken. Klopt. Dat is heel fijn, zeker als je geen ochtendmens bent zoals ik.

Maar de vrijheid zit voor mij vooral in het simpele feit dat ik nog geen dag met tegenzin ben opgestaan. En dat mijn accountant niet meer vraagt of ik mijn pensioen wel goed heb geregeld. Deo volente, werk ik graag door alstublieft, lekker rimpelig en grijs. Zie je het voor je? Let me stay Dench. Een zeventigjarige #ladyboss met een schat aan ervaring. Ik kijk er nu al naar uit.