Eten en shoppen. Daaruit zou ons weekend Parijs bestaan. Het hippe Marokkaanse restaurantje 404 zit maar twee straten van het hotel vandaan, google ik. We lopen door het gezellige Quartier Montorgueil met z’n volle terrasjes. In Nederland zit iedereen al binnen, hier gaat half september het buitenleven nog even door.

De ingang van het restaurant zie je gemakkelijk over het hoofd, zodat we bijna party crashen bij een très chique gelegenheid. De beveiliger maant ons een deur verderop. Daar worden we hartelijk welkom geheten. Het eten is verrukkelijk, de bediening uiterst aardig en we krijgen muntthee op z’n Marokkaans van het huis.

Na een verrassend nachtje prima slapen, ontbijten we bij Le Pain Quotidien. Voor nog geen tien euro bestellen we een petit dejeuner, inclusief soepkom cappuccino. Onze verlanglijstjes voor vandaag stemmen aardig overeen. Als eerste staat een bezoek aan woonwinkel Merci op ’t plan.

Merci is zo’n winkel waar je niets koopt maar alles wilt hebben. Daarom fotograferen we ons helemaal suf, totdat een van de winkeljuffen ons sommeert te stoppen. Enigzins beschaamd kopen we dan maar een paar notitieblokjes. En maken snel nog een fotootje.

We wandelen de Boulevard Marchais af, terug richting de Marais. Via Places de Vosges komen we uit bij Dephine Pariente in Rue de Birague. Ik heb daar vorige keer een ketting zien hangen die ik niet uit m’n hoofd kan zetten. De tekst op het sierraad (l’important c’est d’aimer) had ik zelfs overgeschreven en opgehangen thuis. Reden genoeg om ‘m nu maar gewoon te kopen. De eigenaresse glimlacht om mijn verhaal. Als ik nog een keer naar Parijs kom – ik knik heftig van ja – kan ze op de achterkant nog een tekst graveren. Ik huppel de winkel uit, blij als een kind met mijn schat.

Merce and the Muse aan de Rue Dupuis is onze lunchstop. Alsof we zó een mode-magazine instappen. Alles is mooi. De stoeltjes, de hemelblauwe muur, het bestek in de glazen, de mensen achter de balie, de twee ëberhippe meisjes die – volgens de laatste trend – zitten te breien. Zelfs de vaalgroene oldtimer buiten lijkt perfect gestyled te zijn bij de turquoise deur aan de overkant. In gepaste stilte eten we onze salade, terwijl we ondertussen gretig om ons heen kijken.

Na de lunch pakken we de metro naar de andere kant van de Seine. La rive gauche. Ik kom er niet zo vaak. Het is het Parijs van de brede boulevards en beroemde schrijverscafés. Aan Rue de Cherche-Midi zitten een paar leuke winkels met werk van jonge ontwerpers. We snuffelen er lustig op los.

Een weekend Parijs is zo voorbij. Op zondag gaan we nog even naar Musée d’Orsay. Het voormalige treinstation is bijna net zo indrukwekkend als de werken van Monet, Manet en Van Gogh die er hangen. Voor de lunch halen een baquette bij een kiosk in de Tuilerieën en vinden er twee stoelen waar we ons zuchtend in laten zakken.

En terwijl we nog een uurtje of wat verwijderd zijn van de trein terug naar Amsterdam, kijk ik genietend om me heen. Het blijft me verwonderen, dat nonchalante gemak waarmee Parijzenaren zich voortbewegen. Ze lezen rustig een krantje in de zon, flaneren met hun geliefde door het park, drinken koffie op een terrasje. Alsof ze altijd de wind in de rug hebben.

Dat geheim wil ik ontrafelen. À bientôt dus, Parijs. Tot de volgende keer.

Lekker eten bij Restaurant 404…

Rue Montorgueil. Gezellig, knus en vooral heel erg ‘Parijs’…

Ik ben geen fruiteter, maar zoals het hier ligt uitgestald…

Soepkommen koffie en heerlijk rustig ontbijten bij Le Pain Quitidien…

Het rode rugzakje van Merci…

Die stoel! Die poef! Die… alles! Alles wil ik hebben!

Voor ‘slechts’ 5500 euro is deze stoel van mij… argh!

Prachtige winkel om rond te dwalen en rond te kijken…

Hij hangt er nog! Ik gris ‘m nog net niet weg. De kettingen zijn handgemaakt en van elk is er maar één.

Hip lunchen bij Merce and the Muse… alleen breien wij niet.

Deze taart was marketing. Bijna iedereen bleef even likkebaardend staan. Eén stuk eruit gesneden, rozenblaadjes op de deksel. Wij tuinden erin.

Daarboven een appartementje voor een half jaar of zo en dan elke dag de stad in, op onderzoek. Foto’s maken, schrijven, meeluisteren, kijken en genieten. Ik droom nog even door.