Ze zegt niets, maar de eenzaamheid straalt van haar af. Ze is single, ergens in de vijftig, heeft geen kinderen, eigenlijk geen echte vrienden en probeert zich uit alle macht staande te houden in een wereld die niet is ingericht voor haar.

Halverwege de film Another Year begin je een beetje een hekel te krijgen aan haar voortdurende schreeuw om aandacht. ‘Kom op mens, zo erg is het ook allemaal weer niet’, mompel ik vanaf de bank. Maar Mary blijft vol afgunst kijken naar het leven van de twee mensen die nog wel naar haar willen luisteren.

Gerri en Tom zijn al dertig jaar samen, hebben gestudeerd, zijn aan de eind van hun succesvolle carrières en kijken ernaar uit om straks meer tijd aan hun volkstuin te kunnen besteden. Hun leven kabbelt voort, zonder al te veel ellende, gemoedelijk en rustig.

Geamuseerd bekijken zij de wanhopige pogingen van Mary om iets te maken van het leven. Ze realiseren zich ergens wel dat ze het goed getroffen hebben, maar tegelijkertijd vinden ze haar net zo zielig als een verregende pup op straat. Wat Mary voor mij nog eenzamer maakt dan ze al is.

Tja. Life’s a bitch.

Waar het voor de een alle wegen naar geluk openzet, moet een ander tientallen obstakels overwinnen. ‘Maar het is gewoon niet eerlijk’, zegt Mary boos terwijl ze nog maar eens een glas wijn achterover slaat. Vanuit haar standpunt is het gras óveral groener.

Another Year gaat over de arrogantie en naïviteit van geluk versus de schrijnende worsteling van eenzaamheid. Een mooie film.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=yypx-Tz8NzU[/youtube]