vraagt hij, met een nieuwsgierige glimlach op zijn gezicht. Ik heb hem al in geen vijftien jaar gezien en noteer tevreden een vinkje als hij zegt dat ik geen spat ben veranderd. Brave jongen. Of nee, man. Want ondertussen zijn de haren bij zijn slapen grijs en zijn de lachrimpels ook wat dieper verzonken.

Hij haalt enthousiast herinneringen op aan dat andere leven. Een ontmoeting met iemand van vroeger opent altijd even de gordijnen van een parallel universum. Als ik niet weg was gegaan bij zijn broer, was hij nog steeds mijn zwager geweest.

Even kijk ik mee in die alternatieve realiteit. Ongetwijfeld was ik getrouwd. De sociale druk was groot: al onze gezamenlijke vrienden ondernamen de tocht naar het altaar. En kinderen, natuurlijk. Ik weet nu dat ik nooit een kinderwens heb gehad, maar als twintiger voelde dat nog als een raar soort rebellie van mijn onderbewustzijn. Ik zie mezelf in een solide rijtjeshuis wonen. En manlief zou elke dag met een lunchtrommeltje onder de snelbinders naar zijn werk fietsen.

Ik hoor van mijn ex-zwager dat zijn broer nog steeds een notoire mopperkont is die inderdaad samen met vrouw en twee kinderen om de hoek bij zijn ouders woont. ‘Hij roept al jaren dat hij wat anders wil met zijn leven, met zijn werk, met alles. Maar je kent hem, hij blijft toch zitten waar hij zit.’

Opgelucht sluit ik de gordijnen.

Op het moment van grote levensbeslissingen heb je geen idee of je er goed aan doet. Het kan voelen alsof je de grootste fout van je leven maakt. Maar ondertussen weet ik dat elke keuze je precies leidt naar waar je moet zijn.

Ik heb flink wat alternatieve realiteiten gecreëerd. Soms vraag ik me af of ik niet vaker had moeten settelen, of genoegen had moeten nemen de status quo. Inschikkelijker zijn, wat minder onrustig. ‘Ik weet nooit waar ik aan toe ben met jou’, klaagde een andere ex ooit.

Misschien had hij daar gelijk in. Maar ik blijf geloven dat het leven geen rechte weg is waar je niet vanaf mag wijken uit angst om te verdwalen. Ik heb steeds minder zin om lang treuzelend op een kruispunt te staan. Liever vogel ik onderweg uit waar ik wil uitkomen. En ja, soms ga ik op mijn bek.

Maar een avontuur is het.