Ik ben 43. Op mijn verjaardag realiseerde ik me ineens dat ik welbeschouwd op de helft van mijn leven ben. Met een beetje mazzel, natuurlijk. Maar het idee dat de eerste helft toch echt wel gespeeld is, doet me meer dan ik dacht.

Oud worden is leuk, zei ik altijd. Mijn eerste grijze haar bewonderde ik triomfantelijk in de spiegel. De lijntjes naast mijn ogen, beschouwde ik als zichtbare herinneringen. Een pigmentvlekje hier, een spatadertje daar, ach… het was allemaal zo erg nog niet.

Dat ik twintigers ‘jeugd’ ging noemen, viel me eerst niet eens op. En de twijfel of die gescheurde korte spijkerbroek nog wel kón, was onbewust.

Ik ben 43. Het grijs in mijn haar wint langzaam maar zeker meer terrein. Ik voel mijn rechterknie als ik ’s morgens opsta. Letters worden steeds kleiner en rond elf uur ’s avonds begin ik te gapen. Zelfs als ik op een feestje ben. Mijn tandvlees kruipt omhoog en mijn wangen naar beneden. Ik word standaard met ‘u’ aangesproken in de winkel.

En ik heb nog steeds geen idee waar ik mee bezig ben. Ergens dacht ik dat er op een bepaald moment een grote openbaring zou komen. Iets van ‘Aha! Hier doe ik het allemaal voor. Dit is de bedoeling!’ Een inzicht waardoor ik het certificaat van volwassenheid officieel aan de muur mocht hangen.

Maar ik heb werkelijk geen flauw idee wat die bedoeling is en heb zo’n vermoeden dat ik er ook nooit achter zal komen. Ik ploeter kortom, voort: maak foute beslissingen, rare sprongen, wil dringend een tatoeage en voel me twaalf als ik ’s nachts in bed nadenk over hoe nietig de aarde is en hoe onbeduidend je als mens eigenlijk bent.

Een deel van mij wil haar geld terug.

Ik betrap me erop dat ik soms verlangend omkijk, naar de jaren achter me. Waarin ‘later’ nog een legitiem excuus was om iets uit te stellen. Terwijl er minder later overblijft, wordt nu steeds belangrijker. En misschien is dat de bedoeling.

Nú genieten. Nu de dingen doen die je wil doen. Nu jezelf mooi vinden. Niet uitstellen, niet dromen van ooit. Fuck de grijze haren, de leesbril, de krakende knieën en de arrogantie van de jeugd.

Nu is alles wat je hebt. Ik vind het een deelcertificaat waard.
En een tatoeage.

Tree Tattoo Meanings and Designs