Ik heb toch een beetje het idee alsof we een dikke middelvinger krijgen van Moeder Aarde. Die hoorde al dat gebakkelei aan over klimaatverandering, was het goed zat en zei ‘hold my beer’. Wat zijn we nietig. Wat zijn we kwetsbaar. Een minuscuul fliebertje virus legt in een paar weken tijd de hele wereld plat.

Maar de vissen zijn weer zichtbaar in de kanalen van Venetië.
In Wuhan horen ze de vogels.
In Hong Kong is de smog verdwenen.

Moeder Aarde leunt nog maar eens even achterover, terwijl de mensheid in gierende paniek toiletpapier hamstert. Eerlijk is eerlijk, ze heeft best lang geduld gehad met ons.

Ondertussen probeer ik deze nieuwe werkelijkheid driftig om te denken tot mogelijkheden. Ik kocht immers twee weken geleden een huis (oh, de timing) én moet mijn eigen huis nog verkopen. Dit is normaal al iets om van wakker te liggen, maar nu heb ik van woelen en draaien een Olympische sport gemaakt. En dan ben ik ook nog eens zzp’er. Het is een beetje vlek op vlek zeg maar.

Juffertje Paniek, een terugkerend personage in mijn hoofd, zit daarom vastgebonden met een prop in haar mond in de hoek. Die kan ik er nu niet bij hebben. Mijn mantra gedurende de dag is dus zoiets als:

Het gaat goed komen.
Er komt geen lockdown.
Gelukkig heb ik opdrachten.
Thuiswerken is zo erg nog niet.
Iedereen die ik ken is nog gezond.
Over een paar weken is het hopelijk beter.
Wát als er straks geen koffie meer te krijgen is?!! (sorry, het juffie had zich los gewurmd).

Maar als Rutte zijn toespraak houdt, heb ik het gevoel in een Stephen King film te zijn beland. Dit is toch allemaal niet echt? Ik bedoel, een paar weken geleden bestond het nieuws nog uit boze boeren op het Malieveld en nu gaan we met z’n allen proberen een gevaarlijk virus te mitigeren.

Dude.

Na wat piekeren ben ik het toch met het gekozen scenario eens. Een totale lockdown komt op mij over als een dieet. Het helpt even, maar uiteindelijk slaat hetzelfde probleem terug mét rente. En ik weet natuurlijk helemaal niks, want ik ben geen viroloog en ik punnik de feiten en nieuwsberichten ook maar aan elkaar tot iets wat ik kan begrijpen.

Het is voor iedereen onbekend terrein. We moeten samen uitvogelen hoe deze nieuwe werkelijkheid werkt. Niet door de winkels telkens leeg te kopen, zodat zorgpersoneel en ouderen geen droog brood meer in huis hebben. Ook niet door elkaar verbaal af te maken op social media en politici te bashen. Dat is zo 2019.

Werk vanuit huis als dat kan.
Help de oudjes en kwetsbaren.
Blaas videobellen weer eens nieuw leven in: FaceTime/WhatsApp je ouders, je vrienden. Installeer de app Houseparty.
Ontdek de leraar in jezelf (of niet. In dat geval: Netflix).
Stuur kaartjes!
Help kleine  ondernemers door bij ze te bestellen, door abonnementen door te laten lopen, of door hun facturen direct te betalen.

En blijf ademhalen.