Een paar weken geleden was ik bij TEDxRoermond. Ik luisterde naar zestien verschillende verhalen en ideeën van zestien totaal verschillende mensen. Op de terugweg vroeg ik me ineens af waar mijn TEDtalk over zou gaan – als ik al het lef zou hebben om op die rode stip te gaan staan.
Ik wist het niet.
Twee uur lang piekerde ik over die vraag, die zich ergens tussen de A73 en de A2 had vastgebeten in mijn hersenpan. Waar zou ik zo’n twaalf minuten over praten als het niet over mijn werk was? Zónder de interesse van mijn publiek te verliezen? Welk baanbrekend of juist eenvoudig idee durf ik te delen? Hoe kan ik mensen inspireren?
Het bleef oorverdovend stil in mijn hoofd.
Begrijp me niet verkeerd, mijn leven is niet saai of nietszeggend. Ik doe wat ik leuk vind en waar ik goed in ben. Ik hou van de stad waar ik woon en van de manier waarop ik mijn leven heb ingericht. Maar dat ik helemaal niks kon bedenken voor een TEDtalk, bleef knagen.
Ik doe mijzelf een cursus cadeau bij de School of Life. Drie dagen lang krijg ik les over levenskunst van filosofen, psychologen en schrijvers. Als ik ergens antwoord op mijn vraag kan vinden dan is het daar, lijkt mij.
We gaan van Socrates naar Aristoteles, van de epicuristen naar de stoïcijnen en van Nietzsche naar Charles Taylor. We onderzoeken wat onze passie is, onze droom, onze voornemens en onderzoeken de bronnen van het leven.
Mijn mede-cursisten variëren in de leeftijd van 20 tot 71 jaar en het is net zo verontrustend als relativerend dat we allemaal dezelfde vraag hebben: het gaat allemaal wel lekker en zo, maar toch. Er mist iets. Hoe nu verder?
Mijn notitieblok vult zich gestaag met eye-openers, uitroeptekens, onderstreepte zinnen, nog meer vragen (damn) en ha, gelukkig: er zijn ook filosofen met een praktisch to do lijstje voor het uitzetten van een nieuwe koers:
Stap 1: Ontwerp een experiment. Begin klein en vraag je af of het naar meer smaakt.
Stap 2: Vertakken. De hoofdtak is datgene waarmee je je geld verdient. Maar kijk of je kunt vertakken en wat die zijtakken doen. Soms sterven ze af. Soms worden ze een hoofdtak.
Stap 3: Nieuwe ontmoetingen. Kom uit je comfort zone en uit je bekende cirkel.
Stap 4: Vertel je nieuwe verhaal. Als dat nog vol staat met vraagtekens, geen probleem. Want het creëert een helpende energie en je verlegt je koers.
Ik zie mijzelf ineens op de rode TED stip staan.
Godfried Bomans zei ooit: ‘De kunst van het leven is thuis te zijn alsof je op reis bent.’
Het is tijd dat ik op reis ga.