Op je handen lopen

‘Vind je het wat?’, ze trekt haar bovenlip omhoog in iets wat een glimlach moet zijn.
‘Ja, het is echt heel mooi gedaan.’
‘Ik heb het gevoel dat ik eruit zie als Alvin the chipmunk’, verzucht ze.

Mijn moeder heeft een kunstgebit gekregen.

Ik prak een banaantje met een beetje sinaasappelsap. ‘Zit ik hier aan de babyvoeding’, bromt ze. Oh, de ironie van het leven. Je komt zonder tanden, je gaat zonder tanden. Ik zeg dat tegen haar, waarna ze lachend zegt: ‘Zolang ik maar niet in de luiers hoef!’.

Ouder worden is een boeiend, raar proces. Je ontkomt er niet aan, ook al probeer je er nog zo hard van weg te rennen. Botox, facelifts en andere manieren om de boel glad te trekken, stevig te krijgen, omhoog te hijsen ten spijt: de enige manier om aan de zwaartekracht van ouderdom te ontkomen, is op je handen te gaan lopen.

‘Nu ben ik echt een oud wijf’, zegt mijn moeder terwijl ze in de spiegel kijkt. ‘Ik heb een bril, een kunstgebit en straks heb ik ook nog een gehoorapparaat nodig.’ Ik zie de mooiste vrouw in de wereld. Haar humor, wijsheid en zelfspot blijven altijd hetzelfde.

Oud is gewoon maar een woord.

I don’t let the word “old” happen in my house. Some people say, “Oh, I feel so old.” “Shut up. I don’t want any of that truck.” – Dame Judi Dench

http://www.youtube.com/watch?v=NuWOlVYYhR4