Vier dagen rondlopen in een omgeving met zo’n 50.000 andere mensen, waar het geroezemoes, de muziek, piepende microfoons, het geschater, gepraat, de schelle stemmen en alle indrukken vervormen tot een monotoon gezoem in je hoofd, doet wat met je.

Ik krijg er inspiratie van, maar tegelijkertijd ben ik kapot. Nieuwe ideeën vormen zich in mijn hoofd, maar knappen als een zeepbel weer uit elkaar zodra ik ga zitten. Ik probeer alle inzichten te onthouden, de inspiratie vast te pakken en door de verlammende keuzestress te prikken. Wie moet ik zien, wie moet ik horen, op wie moet ik afstappen?

Het is veel. Het is heel veel. De Web Summit is het walhalla voor mensen die werkzaam zijn in technologie en innovatie, maar ik vind het als eenvoudige creatief nogal overweldigend. Toen ik gisteren in het midden van een van de enorme hallen stond en de tv-zender die nu al dagenlang aanstaat in mijn hoofd even probeerde uit te zetten, dacht ik: I’m too old for this shit.

Oma moet even gaan zitten jongens.

Maar technologie zit niet stil, het dendert en raast voort als lava uit een vulkaan. En de komende jaren komt de toekomst steeds sneller dichterbij. Misschien wel tot een moment dat alles wat je maar kunt bedenken, al gerealiseerd is. Het voelt daarom een beetje alsof een illusionist al zijn trucs uitlegt. Je nieuwsgierigheid wordt bevredigd, maar tegelijkertijd is de magie ook weg.

Dat is misschien wel het verschil tussen innovatieven en creatieven: ik wil me kunnen blijven verwonderen. Verwondering geeft energie aan mijn inspiratie.

Nu ben ik hier vooral mee als contentmaker voor een start-up. Door te observeren hoe zij hier worden ontvangen, hoe geïnteresseerd investeerders, mentors en bedrijven zijn, krijg ik een uniek kijkje in de keuken van het ontstaan van een nieuw product. En het bevestigt mijn gevoel dat het bij het matchen tussen idee en realisatie vooral om één ding draait: vertrouwen.

De zin: ‘Ik had een mooi gesprek en het klikte’, is nog steeds het startsein waarbij de wereld van technologie, innovatie en creatie weer bij elkaar komt.

En dat blijft iets magisch.