Je kunt er flink door in de problemen raken. Vooral vrouwen, omdat die zich er niet graag achter verschuilen. Dan kun je ineens verrast worden door je ego, die ja zegt tegen een opdracht die je helemaal niet wilt. Maar ja, je ego is gevleid. Of je vraagt niet om hulp, omdat je sterk wilt zijn. Moet zijn.

Ik had vandaag twee mooie gesprekken daar aan de waterkant. In het eerste gesprek was het ego nog best positief.

Ik was kapot, moe en chagrijnig. Maar ik moest er zijn voor mijn gasten. Dan gaat er een knopje om en komt mijn ego tevoorschijn. ‘Potverdorie, ik kán dit.’ Hop, rug recht, glimlach op en daar gaan we. Op dat soort momenten ben ik een betere versie van mijzelf.

Maar in het gesprek ’s middags liet het zich van een andere kant zien.

Om hulp vragen, vind ik zo moeilijk. Zelfs een uitgestoken hand pak ik niet makkelijk aan. Dan vind ik dat ik het zelf moet oplossen, zelf moet regelen. Terwijl er niks mis mee is om te zeggen dat je het even niet alleen kunt.

Herkenbaar. Als ik ziek ben, of me niet lekker voel, kruip ik het liefst weg in een hoekje. Geen kopjes soep voor mij, of vers geperste jus. Nee, laat maar, ik lijd in stilte. Alleen. Terwijl dat nergens op slaat. Want natuurlijk wil ik best vertroeteld worden. Maar mijn ego houdt mij tegen. Terwijl in mijn donkerste momenten datzelfde ego verbolgen fluistert: jee, had hij nou niet even een kopje soep voor me kunnen maken?

In de psychologie staat ego vaak los van je ware ‘zelf’. Het zijn twee aparte zaken. Maar als communicado vergelijk ik het liever met imago en identiteit. Je imago is wat je laat zien, je identiteit is wie je daadwerkelijk bent.

Hoe minder verschil tussen je imago en identiteit, hoe meer senang je je voelt. Dat straal je uit, dat voelen de mensen om je heen. What you see is what you get. Het vervelende is alleen dat je het verschil tussen die twee vaak zelf niet in de gaten hebt. Jung noemde het niet voor niets de schaduwkant.

Het enige wat je kunt doen, is af en toe bewust een lampje zetten op de schaduw. Dan kan het ego zich niet verstoppen en hoor je je zelf. Wat wij deden vandaag aan de waterkant in de zon, uitkijkend over niemandsland.