Spiegel

Als ik dan toch een advies moet geven, is het dit: als je met je neus tegen een spiegel gaat staan, zie je niks. Om te zien wat zich voor je afspeelt, moet je een stap terug doen. Dan pas zie je het hele plaatje.

Het is van toepassing op heel veel dingen.

Boos op je partner?
Doe een stap terug.

Bang voor wat de wereld te wachten staat?
Doe een stap terug.

Niet gelukkig met je leven?
Doe een stap terug.

Jaloers op het leven van een ander?
Doe een stap terug.

Bang dat de kapper je haar heeft verpest?
Doe een stap terug.
Oh wacht.

Nou ja, misschien niet op alles.

Ik sta zelf best vaak met mijn neus tegen de spiegel. Kan ik niks zien, maar voel ik wel van alles en gaat mijn fantasie met me aan de haal. Ik spin verhalen, doe aannames, verzin complete dialogen en voordat ik het weet heb ik een ongelooflijk rothumeur omdat het allemaal net echt is.

Totdat ik een stap terugzet.

Dan pas zie ik mijn eigen boosheid, teleurstelling, irritatie, jaloersheid of verdriet en al die andere dingen waarvan je bloeddruk omhoog gaat en je tolerantie omlaag.

En dan kan ik ook de ander zien; soms onschuldig, soms onwetend of gewoon druk met zijn eigen sores. Soms bevestigt het wat ik al dacht, maar kan ik het in ieder geval in het juiste perspectief plaatsen.

Joh.
Heel aardig, die ‘twee centen’ van je, maar vertel dan maar eens hoe je dat doet.

Okay.
Doorbreek het patroon.

Je wéét het wanneer je te dicht op die spiegel staat. Geloof me, je weet het. Omdat je letterlijk zit te turen naar de donkere kant van je ziel. Je wordt er niet blij van. Je krijgt er rimpels van, een frons tussen je ogen en je levert dik in aan karmapunten.

Wat je doet is dit.
Doorbreek het patroon. Doe iets anders.

Pak de nachttrein naar Lissabon. Gooi je loopbaan om. Stap een podium op. Neem tangoles. Schrijf dat boek. Bel die oude vriend. Ga alleen op reis. Leer hoe je moet vliegen.

Ja hallo.
Nee, wacht.

Je komt waarschijnlijk uit op iets minder extreems. Misschien ga je gewoon een stuk wandelen op het strand. Of even alleen de stad in. Koop je iets moois voor jezelf. Maak je een bizar ingewikkeld gerecht uit Ottolenghi. Allemaal prima.

Maar zet een stap terug.
Er gaat een wereld voor je open.