Zal ik jullie eens een verhaal vertellen? Kom erbij, pak een beker warme chocomelk en luister.

Het was eind jaren negentig en mijn eerste lange relatie was net een maand of wat uit. Ik was twenty-something en eerlijk gezegd, ik had zin in seks. Geen liefde, romantiek, of wandelingen bij het maanlicht, maar het moment ná de Bouquetreekscover. Ik zette mijn modem aan, luisterde naar het gekraak en gekrijs van opstijgende eentjes en nulletjes en logde in op Chatplaza. Tinderkinderen, google dat maar even.

Binnen een dag of wat had ik een date geregeld. Het idee was om elkaar dat weekend te ontmoeten, ik was dan toch in de buurt, hij had vrij, klonk aan de telefoon niet als Norman Bates, het werd mooi weer, babbeltje, strand, hapje, drankje en dan-zullen-we-wel-zien. Nou, dat moest lukken. Hormonen horlepiep.

De ochtend van stond ik vertwijfeld voor mijn kast. Want wat doe ik aan ónder mijn hip verwassen spijkerbroek? Ik legde de kanshebbers met militaire precisie op een rijtje. Een wit slipje met roze bloemetjes: te meisjesachtig. Een zijden variant, simpel, zwart: hm… nee, té goedkoop. Het rode kanten broekje dan? Te makkelijk.

De licht corrigerende onderbroek aka de oma-slip? Die zat wel heel lekker. Maar het visioen van een verbouwereerde date die maar geen eind ontdekt aan de huidkleurige comfortabele spandex was me iets te realistisch.

Er lag nog een kandidaat, verpakt, nieuw, nooit gedragen. Een string.

Ik hield het stukje stof met mijn wijsvinger omhoog en keek achter me in de spiegel. Mijn kont keek verlangend naar de oma-slip.

Nee. Het moest er nu maar eens van komen. Ik was verdorie een volwassen vrouw, ik maakte mijn eigen keuzes, ik was Bridget Jones op oorlogspad.

In de trein kronkelde ik zo onopvallend mogelijk heen en weer op de oranje leren stoel, maar mijn tanga deed de tango, waardoor ik grijnzend werd aangekeken door een puisterige puber die mijn heen en weer geschuif voor iets anders veelbelovends aanzag.

Ik stond op, in de hoop op enige verlichting, en liep noodgedwongen in een stringversie van het Ministry of silly walks over het gangpad richting de wc. Dit was pure kwelling. Dat ding moést wel uitgevonden zijn door een man.

In de wc besloot ik tot een geëmancipeerde daad. De string vloog uit het raam ergens tussen Abcoude en Diemen-Zuid en ik liet mijn billen vrij.

De date vond het feit dat ik géén onderbroek aanhad zo spannend, dat we het strand, etentje en babbeltje maar meteen hebben overgeslagen. Missie geslaagd, onze hormonen gaven elkaar een high-five. En sinds die dag heb ik nooit meer een string aangehad.

Einde.