‘Kijk moppie, in het leven gaat het uiteindelijk om de drie ‘W’s’, zegt de bloemenman met wie ik af en toe een praatje maak. ‘Het worldwide web?’, vraag ik verbaasd. ‘Het wat? Nee, ik bedoel Woning, Wijf en Werk. Als één van die drie W’s wankelt, dan moet je oppassen dat de hele mieterse bende niet in elkaar dondert.’ Ik knik. Hij heeft een punt.

Ooit ontbraken mij eens alle W’s: geen Woning, geen Werk en geen Man (wat ik beschouw als een omgekeerde W). Dat was inderdaad een ervaring die ik niet graag nog eens beleef. Laat ik het zo zeggen, als twee van de W’s stabiel zijn, ben ik een gelukkig mens.

Terugkijkend denk ik dat tot je 30e wat betreft werk een beetje aanmoddert. Of liever, zoekende bent. Je beantwoordt de vragen: wat wil ik precies, vind ik het wel echt leuk wat ik doe, had ik niet een ander vak moeten kiezen?

Na je 30e ga je je specialiseren om rond je 35e wéér dezelfde vragen te stellen. En ik denk dat je daarna pas écht weet wat je kunt, waar je hart ligt en waar je je op wilt richten.

Ik generaliseer natuurlijk door mijn eigen ervaringen. Dus pin me er niet op vast. De afgelopen twee jaar krijg ik steeds meer door waar ik goed in ben. Waar mijn passie ligt. Sommige mensen weten dat als ze zestien zijn, ik ben een laatbloeier.

Nu maar hopen dat ik over een tijdje kan zeggen: ‘Ach ja, tussen je 35e en 40e weet je wel waar je goed in bent, maar moet je andere mensen nog zien te overtuigen. En als dat lukt, hoeft die W nooit meer te wankelen.