‘Oh, kijk: een lolly. Lekker!’, zegt het meisje. Ze heeft een prachtige hoofddoek om haar haar gewikkeld en strak omlijnde ogen. Mijn rustige plek in de trein is kwetterend ingenomen door een jongen en twee meisjes. Ze zijn kennelijk naar de Nationale Carrière Beurs geweest.
De jongen legt bezitterig zijn hand op haar been. Een stelletje. Het meisje naast mij, zet het ronde brilletje wat rechter op haar neus. Ze vlechten in hun gesprek naadloos Nederlands en Turks door elkaar.
‘Dus als zij een carrière wil opbouwen, dan mag dat niet van jou?’, zegt het meisje met de bril tegen de jongen.
Ik ga iets rechterop zitten. Dit is interessant.
Zijn blik verstrakt. ‘Nee, zus’, zegt hij gedecideerd. ‘Ik vind gewoon dat mijn toekomstige vrouw…’ en de rest is in het Turks. Zijn vriendin speelt met haar lolly en houdt zich stil.
‘Nah jaa’, zegt het brilmeisje. ‘Maar wat als zij een avondje wil gaan stappen met mij, tot een uur of één of zo?’ Ik volg het gesprek nieuwsgierig weggedoken vanachter mijn iPhone en kijk naar de jongen. Zijn trui zit strak om een beginnend buikje en hij schuift ongemakkelijk heen en weer. ‘Als ze niet elke week uitgaat, dan kan dat denk ik wel.’
‘En wat dan als ze CEO wordt van een groot bedrijf? En bijvoorbeeld veel naar het buitenland moet, of met zakenrelaties uit eten moet?’ Hij mompelt wat onverstaanbaars.
Ik krijg het gevoel alsof ik naar een spannende radio-uitzending luister waarvan de clou telkens wegvalt.
De vriendin duwt haar lolly in zijn mond. ‘Zo is hij nu eenmaal’, zegt ze verontschuldigend tegen zijn zus, het tasje van de carrièrebeurs wat dichter tegen zich aan trekkend.
Het brilletje wordt weer omhoog geduwd. ‘En? Zou je parttime willen werken, als zij een goede baan heeft en jullie kinderen krijgen?’
De ogen van de jongen zijn nu nog slechts twee kleine spleetjes en hij haalt diep adem. Hij antwoordt vinnig in het Turks. Het brilmeisje leunt achterover en schudt haar hoofd alsof ze dat antwoord al had verwacht.
‘Zo is hij nu eenmaal’, klinkt het weer benepen tegenover mij.
Het gesprek gaat verder in het Turks, terwijl het meisje een map uit haar tas pakt. ‘Bepaal zelf je carrière’ staat erop. Ze geeft de map aan zijn vriendin. ‘Hier. Jij kunt die informatie beter gebruiken dan ik.’
De jongen besluit over te stappen op een ander onderwerp. ‘Kijk, we hebben laatst foto’s laten maken. Staan we er niet leuk op?’ Hij pakt zijn portemonnee.
Zijn zusje buigt voorover, drukt haar bril weer terug en zegt: ‘Ja, Zarife staat er leuk op. Jij kijkt alsof je eigenlijk een enorme oetlul bent. Maar ja. Zo ben je nu eenmaal.’
Love is sweet. Love is bitter.
LOL, heerlijk dat soort conversaties. Ik zou m’n vingers erbij opvreten! 😀
En zo is het nu eenmaal:-))
Zo. Steek die maar in je zak…. Oetlul… wahahahaha